De wijnbouw was traditioneel in het Isle-dal, hetzij in volle percelen, hetzij in joualles met andere planten. Ondanks de druifluiscrisis tussen 1870 en 1880 is de productie van « gewone » witte en rode wijnen voor lokale consumptie niet verdwenen.
Het wijnbereidingsproces is in de 19e eeuw weinig veranderd. De praktijk was eenvoudig: van de druivenoogst, tot het pletten, persen, vergisten van de most in het vat, klaren door de wijn in een ander vat te rekken of te filteren, en dan rijpen in eikenhouten vaten of in de fles. De evolutie van de wijnbouw vond plaats toen de traditionele druivenrassen werden vervangen door phylloxera-resistente Amerikaanse planten en toen de omvang van de productie van sommige bedrijven veranderde.
In 1902 liet Jules Honoré Sécrestat, een alcoholindustrieel in Bordeaux, uitvinder van Bitter Sécrestat en Toni Kola, de wijnmakerij van het Lardimalie-wijngoed in Saint Pierre de Chignac bouwen voor de semi-industriële productie van witte en rode wijn. De uitsluiting van de Perigordine « haut pays » van de Bordeaux-wijnappellation in 1907 en de concurrentie van Bergerac-wijnen verhinderden de productie pas in 1967.
Illustraties:
– Ansichtkaart van een met wijnstokken beplante heuvel in Saint Louis en l’Isle in de jaren ’50 (Escarment Collection)
– Foto van de druivenoogst van Borie in Saint Astier in de jaren 1930 (Privécollectie in Hervé Mercier, Saint-Astier, 1900-1950, deel 2, La vie Astérienne, Imprimerie IOTA, 2015)
– Foto van de druivenoogst in de Rougerie in Saint Astier in 1938 (Privécollectie in Hervé Mercier, Saint-Astier, 1900-1950, deel 2, La vie Astérienne, Imprimerie IOTA, 2015)
– Foto van de Lardimalie-wijngaard. (Particuliere collectie)