Het valt niet te ontkennen dat de bevolking van de Périgord in de 19e en 20e eeuw, dankzij de modernisering van de hele samenleving, vooruitgang heeft geboekt op vele gebieden: langere levensverwachting, meer comfort, minder inspannend werk, vrije tijd en vakantie vanaf het einde van de 19e eeuw, openstelling van het grondgebied en het gemak van reizen, volledige werkgelegenheid in de jaren zestig van de vorige eeuw.
Na 200 jaar evolutie, zoals overal in Frankrijk, wordt de vraag naar de grenzen van deze « moderniteit » steeds meer gesteld: plattelandsvlucht en intensieve productivistische landbouw in crisis, deïndustrialisatie en vergrijzing van de bevolking, ongecontroleerde stortplaatsen tot de jaren ’70, afname van de biodiversiteit, invasieve dieren en planten in ontwikkeling.
Gelukkig smeden de inwoners nieuwe banden met elkaar, met hun erfgoed, met hun omgeving en met de wereld, wat nieuwe perspectieven en een bepaalde visie op de toekomst van dit gebied opent: nieuwe landbouw, bosbouw, groen toerisme, gastronomie, Occitaanse vernieuwing en cultuur.
Illustraties:
– Voedselwinkel gesloten sinds de jaren ’80 in Mussidan. André Voulgre Museum
– Peugeot 403 auto achtergelaten in een bos in Douzillac © Musée André Voulgre
– Amouroux Frères binderoogstmachine gemaakt in Toulouse verlaten in een braakliggend veld in Beauronne. André Voulgre Museum
– Bovengrondse aardbeienteelt in Beauregard en Bassac. André Voulgre Museum
– Longua-fabriek gesloten sinds de jaren ’80 aan de oever van het eiland in Saint Médard de Mussidan © Musée André Voulgre.
– Tarweoogst en bereiding van het biologische boerenbrood op de gronden van de gemeenschappelijke boerderij « Terres de liens » van de Smederij in Saint Hilaire d’Estissac. Manon Pouvreau en Clément Fleurenceau